Pyłek buka występuje w naszym klimacie w atmosferze w trzeciej dekadzie kwietnia i w pierwszej dekadzie maja.
Aspekty botaniczne
W strefie umiarkowanej półkuli północnej rośnie 10 gatunków buków. Przez Polskę przebiega północno-wschodnia granica zasięgu tego drzewa. Północno-wschodnia Polska leży poza naturalnym zasięgiem buka.
W stanie dzikim buk nie rośnie na Pojezierzu Suwalskim i w części Pojezierza Mazurskiego, na Podlasiu, Kurpiach i Mazowszu. W Warszawie znajdują się liczne skupiska buka często sadzonego w parkach. W zachodniej i południowej części kraju buk jest natomiast jednym z podstawowych drzew lasotwórczych. Tworzy czyste drzewostany bukowe, tzw. buczyny. W Polsce w lasach rośnie jeden gatunek - buk zwyczajny.
Kwiaty męskie, rozwijające się razem z liśćmi, zebrane są w gęste główki, zwisające na długich osadkach.
Okres pylenia buka
Pyłek buka występuje w naszym klimacie w atmosferze w trzeciej dekadzie kwietnia i w pierwszej dekadzie maja. W tym samym okresie w bardzo wysokim stężeniu w atmosferze unosi się pyłek brzozy (często w stężeniu kilkakrotnie wyższym niż stężenie pyłku buka). Z tego powodu obserwacje kliniczne osób uczulonych na alergeny pyłku buka są bardzo utrudnione (z uwagi na reakcje krzyżowe z alergenami pyłku brzozy).
Alergeny pyłku buka
Rząd Bukowate (Fagales) obejmuje rodziny:
- Betulace (reprezentowana przez brzozę i olchę),
- Corylaceae (reprezentowana przez leszczynę i grab)
- Fagaceae (reprezentowana przez dąb i buk).
Rodziny te są na tyle blisko spokrewnione, a homologia struktury białek antygenowych na tyle wysoka, iż pomiędzy przedstawicielami różnych rodzin w obrębie Fagales pojawiają się reakcje krzyżowe.