Trzmiele (rodzaj Bombus) - podrodzina Bombinae - wraz z pszczołami należą do rodziny Apidae, a wraz z osami (Vespidae) i mrówkami (Formicidae) należą do rzędu owadów błonkoskrzydłych. Są jednak dużo mniej agresywne od pozostałych i dlatego znacznie rzadziej uczulają.
Ostatnio jednak ta nadwrażliwość staje się coraz częstsza. Trzmiele wykorzystuje się do zapylania warzyw (szczególnie pomidorów), wówczas pracownicy szklarni mają z nimi codzienny kontakt i są często żądleni przez te w normalnych warunkach mało napastliwe owady. Dotąd Bombinae uchodziły za tych przedstawicieli błonkoskrzydłych, które nigdy nie powodowały zgonu, gdyż są mało agresywne. Poza tym wiadomo, że w jadzie wydzielanym w czasie jednego użądlenia znajduje się mniej białka, niż to wykryto u pszczoły (10 g w przypadku Bombus impatiens, 31 g w przypadku Bombus pennsylvanicus, a 59 g w przypadku Apis mellifera [pszczoły]). W związku z wykorzystywaniem trzmieli w ogrodnictwie zgony z powodu użądlenia przez te owady stały się bardziej prawdopodobne. Zapylanie uprawianych warzyw za pomocą owadów wprowadzono w Holandii, a wkrótce potem w Belgii, i teraz metoda ta zdobywa zwolenników w innych krajach Unii Europejskiej.
U osób nadwrażliwych obserwuje się głównie niekiedy silnie, częściej średnio i słabo nasilone objawy wstrząsu anafilaktycznego albo duże odczyny miejscowe w postaci obrzęku tkanki podskórnej. Rzadziej spostrzega się objawy ze strony przewodu pokarmowego, napady astmy lub wysiewy pokrzywki. Próby skórne i RAST wykonuje się rzadko (antygeny trzmiela należą do trudno dostępnych), ale wyniki tych badań często są dodatnie. Najlepiej zbadanym alergenem jest Bomb p 1. Jest to występująca w jadzie Bombus pennsylvanicus fosfolipaza o masie cząsteczkowej 16 kDa. Poza tym jad tego gatunku zawiera jeszcze inny uczulający enzym - słabiej zbadaną proteazę.
Ponieważ zmiana zawodu przez osoby uczulone często bywa trudna, opracowano metody odczulania na jad trzmiela. Liczba leczonych w ten sposób jest na razie mała, ale skuteczność tej metody sięga 100%. Proponowano odczulanie przez 12 tygodni; w pierwszej podskórnej iniekcji stosowano 0,00001 g jadu, a w ostatniej - 100 g. Następnie dawkę tę podawano co 4 tygodnie przez 9 miesięcy. Nie jest to jednak postępowanie powszechnie akceptowane. Niekiedy dobre wyniki otrzymuje się, odczulając chorego jadem pszczoły (trzmiele i pszczoły należą do jednej rodziny - Apidae). Praktyczne znaczenie odczulania na jad trzmieli będzie zależeć od tego, na ile powszechne stanie się w krajach rozwiniętych zapylanie warzyw z wykorzystaniem tych owadów.
