W naszym klimacie topola jest najszybciej rosnącym drzewem pospolitym, występującym głównie na terenach nadrzecznych, stanowiącym element lasów łęgowych. Sadzona była często w parkach i alejach. Spotykane w Polsce gatunki to: topola biała, topola osika, topola czarna oraz topola szara.
Aspekty botaniczne
Topola jest drzewem dwupiennym, co oznacza, że kwiaty męskie i żeńskie występują na oddzielnych okazach. Może to mieć znaczenie w postępowaniu prewencyjnym w alergologii. Sadząc wyłącznie okazy żeńskie, możemy wpływać na zmniejszenie koncentracji pyłku, który produkowany jest przez okazy męskie.
Kwiaty zebrane w zwisające kotki, rozwijają się wczesną wiosną (marzec-kwiecień), krótko przed rozwinięciem liści. Szczytowy okres sezonu pylenia topoli przypada na kwiecień. W okresie tym odnotowuje się bardzo wysokie stężenie ziaren pyłku. Alergeny pyłku topoli nie odgrywają jednak dużego znaczenia w alergologii.
Ważne! Na przełomie maja i czerwca na okazach żeńskich topoli dojrzewają owoce zawierające nasiona, opatrzone pęczkiem miękkiego, śnieżnobiałego puchu kielichowego, roznoszonego przez wiatr. Okres owocowania topoli zbiega się w czasie z początkiem pylenia traw i wystąpieniem silnych objawów uczuleniowych wywołanych przez alergeny pyłku traw.
Wielu chorych uczulonych na trawy sądzi, że przyczyną dolegliwości występujących w tym okresie jest unoszący się w powietrzu, widoczny gołym okiem, biały puch topoli (powszechnie mylnie uważany za pyłek topoli). Pojawiające się masowo, duże ilości puchu kielichowego mogą działać drażniąco na błonę śluzową nosa i spojówki, nie mają jednak właściwości uczulających.
Aspekty kliniczne
Pomimo wysokich stężeń pyłku topoli, nadwrażliwość na alergeny tych drzew jest w Polsce stosunkowo niewielka.